Zegar pulsarowy wykorzystuje pulsar, czyli rodzaj gwiazdy neutronowej, która emituje impulsy promieniowania elektromagnetycznego w regularnych odstępach czasu (od kilku sekund do milisekund), jako oscylator. Sygnały z wybranego pulsara są odbierane przez antenę interferometryczną, gdy pulsar znajduje się w odpowiedniej pozycji na niebie.
Sygnały te są następnie zsumowane z 32 dipoli interferometru, a po odfiltrowaniu szumów, wzmocnieniu i cyfrowej obróbce, synchronizują zegar rubidowy, który przechowuje czas między kolejnymi obserwacjami. Otrzymane impulsy są interpretowane jako jednostki czasu w barycentrum Układu Słonecznego. W Gdańsku aktualnie monitorowane jest sześć pulsarów.
Stabilność obrotu gwiazdy neutronowej, po uwzględnieniu jej charakterystyki, jest porównywalna, a w dłuższej perspektywie nawet przewyższa stabilność zegara atomowego, ponieważ zegar pulsarowy nie ma własnego dryfu.
Pulsary czasPulsar to rodzaj gwiazdy neutronowej, czyli niezwykle gęstej pozostałości po gwieździe, która zakończyła swoje życie wybuchem supernowej. Pulsary emitują regularne fale radiowe podczas swojego szybkiego obrotu.
Dzięki temu, że ich rotacja jest niezwykle precyzyjna, nawet drobne odchylenia w czasie odbieranych impulsów radiowych mogą służyć do monitorowania ruchu pulsara. Podobnie jak zwykła gwiazda, pulsar będzie poruszał się po niewielkiej orbicie, jeśli posiada planetę. Analiza czasu nadejścia impulsów pozwala na wyznaczenie parametrów tej orbity.
